Studiuesit izraelitë kanë zhvilluar një metodë revolucionare për të mbajtur produkte të freskëta natyrore në raft, e cila përfshin përdorimin e valëve të zërit dhe nanogrimcave të ngrënshme, raporton TPS të enjten.
Procesi, i cili është miqësor me mjedisin, premton të zgjasë ndjeshëm jetëgjatësinë e frutave dhe perimeve dhe e bën të panevojshëm përdorimin e konservuesve kimikë dhe aditivëve.
Që nga momenti i vjeljes deri në ngrënë, frutat dhe perimet kalojnë nëpër një proces natyror dekompozimi, duke kërkuar metoda specifike të ruajtjes për të mbajtur larg bakteret e përfshira në dekompozim.
Bilal Abu-Salha, një student i doktoraturës në Universitetin Bar-Ilan në Ramat Gan, iu përgjigj kësaj sfide, i frymëzuar nga biznesi i luleshtrydheve të familjes së tij në Golan. Inovacioni i tij bazohet në “sonokimi” – studimi se si vepron ultrazëri në sistemet kimike.
“Metoda që ne zhvilluam lejon përdorimin e valëve të zërit, në një proces të quajtur “sonikimi”, për të marrë një shtresë me nanogrimca nga substanca chitosan”, shpjegoi Abu-Salha.
“Veshja me chitosan ofron veti antibakteriale në sipërfaqen e luleshtrydheve (…) dhe kështu zgjatet afati i ruajtjes së luleshtrydheve të freskëta të ruajtura në të ftohtë,” shtoi ai.
Chitosan është një polisaharid që përftohet nga kitina – një substancë që rezulton nga procesi i trajtimit të lëvozhgave të karkalecave, si dhe krustaceve të tjerë, me hidroksid natriumi. Kjo substancë është miqësore me mjedisin dhe dekompozohet natyrshëm.
Profesor Aharon Gedanken, bashkë-zhvillues i metodës së “sonikimit”, shpjegoi nga ana tjetër se kur një tretësirë ??e lëngshme bombardohet me valë zanore me frekuencë të lartë, flluskat mikroskopike formohen dhe shemben me shpejtësi, duke gjeneruar rrjedha që shtyjnë grimcat në sipërfaqe të ngurta. Ky fenomen lejon atribuimin e vetive të dëshirueshme për frutat dhe perimet, siç janë efektet antibakteriale.
Hulumtimi i Abu-Salha përfshin ushtrimin e disa proceseve “sonokimike” në solucionin e kitosanit, duke përftuar kështu nanogrimca të ngrënshme me veti antibakteriale, të cilat më pas u aplikuan tek luleshtrydhet. Një analizë e gjerë e niveleve të sheqerit dhe aciditetit të luleshtrydheve, shkallës së kalbjes së tyre dhe vetive të tjera çuan në përfundimin se këto nanogrimca zgjasin jetëgjatësinë e këtyre frutave deri në 15 ditë.
