Këngëtari Alban Skënderaj në podkastin me kryeministrin ka kujtuar largimin drejt Italisë në moshën 15-vjeçare, në vitin 1997-të.
Këngëtari kujton se ka qenë muaji mars kur vendosi të niset me anije, ku kishte 400 veta, ndërsa thekson se ende dhe sot ruan kujtime tragjike.
“Ishte një anije që ishte 3 ditë e mbushur. Një shok i vëllait më tha hajde. I thashë nuk vij pa shokun. Anija ishte 80 veta kapacitet dhe brenda ishin 400 vetë. U prish timoni. I gjithë udhëtimi në det ka qenë anija zig – zag, këtej andej. Aty ku hynte me zor një kemi hyrë tre.
Unë për pak rashë. Mbaj mend një djalë që më ka kapur prej xhupit të xhinsit të lehtë. Rrëshqita. Më kapi gjysmën e trupit jashtë e gjysmën e trupit brenda. Po të kisha rënë nuk do të më kishte parë njeri. Më pas Guardia di Financa ndaluan me drita. Aty ishte fatale. Sepse ndaluan të na jepnin ushqim dhe të gjithë që ishin brenda në anije dolën jashtë e anija po mbytej. Na hodhën në një anije luftarake ku udhëtuam disa orë të tjera. Gati 20 orë zgjati udhëtimi.
Na çuan në një kamp ku kam kujtime sa tragjike e komike. 2 javët e para nuk kam pasur kontakt me familjen. Dikush i kishte thënë: Sa keq e kemi parë Albanin në anije. Pasi anija e Otrantos u mbyt një ditë më pas ne u nisëm një ditë më para”, tha këngëtari.
