Zemra serbe është shumë më afër nënës Rusisë dhe akoma më afër saj është diktatura ruse”. Kështu vlerëson gazetari dhe shkrimtari nga Beogradi në një tekst autorial të publikuar në Al Jazeera Balkans.
Kjo, pavarësisht se sipas tij Serbia ndodhet në kontinentin evropian, zyrtarisht është në rrugën e integrimit evropian, zyrtarisht ka një sistem demokratik të ngjashëm me marrëveshjet evropiane, kultura e saj është pjesë e kulturës evropiane, në përgjithësi – mund të thuhet se është një vend që duhet të ketë karakter europian.
“Megjithatë, të vërtetat zyrtare, orientimet formale politike dhe formalitetet e tjera janë një gjë, dhe të vërtetat e zemrës dhe ndjenjat më të thella të shpirtit janë krejtësisht tjetër. Sa i përket kategorive të fundit, shoqëria serbe është kthyer kryesisht në anën tjetër, e kundërta e asaj evropiane, demokratike dhe liberale”.
Sipas tij, zemra serbe është shumë më afër nënës Rusisë. “ Dhe akoma më afër saj është diktatura ruse, e cila zbatohet nga idhulli i të rinjve, të moshës mesatare dhe të moshuar – Vladimir Vladimirovich Putin, i cili shpesh shihet si një qenie mitike në mendjet e kolonistëve rusë këtu. Regjimi i Aleksandër Vuçiqit udhëheq rrugën në përhapjen e putinofilisë së papërmbajtur, por edhe të gjithë ata që e shohin veten si të vërtetë, serbë të mëdhenj dhe nacionalistë akoma më të mëdhenj”.
Kjo sipas tij po ndodh në Serbi, që nga shpresa e rizgjuar se Rusia do të thyejë botën demokratike dhe do të vendosë një rend totalitar në të gjithë planetin.
“Patriotizmi serb ka përjetuar modifikime gjenetike të shtrembëruara, kështu që tani zbatohet rregulli i pashkruar: Sa më i madh rus, aq më i madh serb. Natyrisht, jo çdo rus, por ai që i përulet Putinit, po rrënjoset për shkatërrimin e Ukrainës, hedhjen e bombave atomike në metropolet evropiane dhe shkatërrimin e kësaj pakete lirie që mezi u fitua në mes të xhungla botërore e sunduar nga skllavëria, nënshtrimi dhe përbuzja për personin individual njerëzor dhe kulti i pushtetit të zhveshur”.
Sipas gazetarit serb, Serbia prej dy vitesh ka refuzuar të vendosë sanksione ndaj Rusisë dhe të përafrohet me politikën e jashtme të Bashkimit Evropian, edhe pse e ka obligim ta bëjë këtë.
Mediat e regjimit lavdërojnë Rusinë dhe brohorasin për shkatërrimin e Ukrainës, dhe mediat që nuk janë nën kontrollin e qeverisë, por tërhiqen pak djathtas, i ndihmojnë në këtë detyrë. Emisarë të fuqishëm perëndimorë, diplomatë dhe anëtarë të tjerë të stafit administrativ vranë veten duke e bindur Vuçiqin të kalonte në anën e botës demokratike, për t’u ndarë nga Rusia, por misioni i tyre nuk shkoi mirë”.
Ai kujton edhe takimin e Ministrit të Punëve të Jashtme të Serbisë, Ivica Daçiq, i cili pak ditë më parë ka udhëtuar larg, por afër zemrës së Serbisë, drejt Moskës për t’u takuar me kolegun e tij Sergej Lavrov.
“Ishte një takim plot emocione të ngrohta, me marrëveshje të plotë për të gjitha çështjet kyçe dhe vërejtjen e Daçiqit se ruajtja e marrëdhënieve me Rusinë është një “interes jetik shtetëror shtetëror” për Serbinë. Me atë term, ish-zëdhënësi i Sllobodan Millosheviqit në fakt nënkupton interesin e tij personal, si dhe interesin e kolegëve të tij në qeveri, të cilët bëjnë një jetë të mirë duke i mbajtur qytetarët e Serbisë jashtë rrjedhës së qytetërimit, në krahët e Kremlinit vrasës”.
E vec një javë para këtij takimi, Serbia dërgoi një delegacion zyrtar vëzhgues të zgjedhjeve të përbërë nga deputetë në Rusi.
Sipas gazetarit serb, në delegacion ishin Vladimir Gjukanoviq dhe Milimir Vujadinoviq nga SNS, Bojan Torbica nga Lëvizja Socialiste, Lidija Sharac nga Partia Popullore Serbe dhe Dijana Radoviq nga Partia Socialiste e Serbisë.
“Delegatët serbë e ndoqën me kujdes farsën zgjedhore ruse dhe shefi i delegacionit Gjukanoviq konkludoi se zgjedhjet “po zhvillohen normalisht, jashtëzakonisht demokratike, gjithçka është në rendin më të mirë të mundshëm, sa i përket vetë procesit zgjedhor në të cilin fituesi njihet paraprakisht”
