Revista ‘The New Yorker’ hedh një vështrim se si filozofja politike shqiptaro-britanike, Lea Ypi, e përcakton lirinë dhe këmbëngul se demokracia është një “ideal që kërkon”, transmeton albinfo.ch.
Në shkurt 2020 filozofja shqiptaro-britanike, Lea Ypi, u gjend e izoluar, duke u përpjekur të shkruante një libër për lirinë.
Ypi është profesoreshë e teorisë politike në Shkollën Ekonomike të Londrës.
Ypi studion përkufizimet politike të lirisë dhe bllokimi u dha ideve të saj peshë të re. Asaj në një moment iu aktualizuan kujtimet e fëmijërisë në Shqipërinë komuniste. Ypi gjeti njëfarë ironie në faktin se në Evropën Perëndimore, në qendër të demokracisë liberale, autonomia individuale po kufizohej në emër të së mirës shoqërore.
Ndjenja e transformimit të afërt që solli pandemia i kujtoi asaj se ishte dëshmitare e rënies së komunizmit në Shqipëri si fëmijë në fillim të viteve të nëntëdhjeta. Në momente të këputjes si këto, Ypi më tha kur u takuam në fillim të këtij viti: “Idetë e lirisë dhe shoqërisë janë në provë”. Njerëzit filluan të pyesin kuadrin e botës së tyre dhe e ardhmja, sado e shkurtër, dukej e rrëmbyer. Ypi kishte synuar të shkruante një traktat të drejtpërdrejtë mbi konceptet liberale dhe socialiste të lirisë politike. Kaskada e kujtimeve të nisura nga pandemia e ndryshoi mendjen e saj.
FOTO: AP
Ajo vendosi, në vend të kësaj, të shkruante një kujtim.
Ky kujtim i mrekullueshëm jep një pamje fëmijërore të regjimit komunist të Enver Hoxhës në rrënim të Shqipërisë. Imazhet që Lea Ypi sjell në mendje kërcejnë nga faqja dhe rri pezull në ajër – kanaçe boshe Coca-Cola të çmuara shumë, gurë që shënuan vendin tuaj në radhën e bukës dhe një statujë bronzi e Stalinit, e prerë kokën nga protestuesit. Ishte në listën e ngushtë për çmimin Baillie Gifford.
